Мікола Шабовіч

Калі прарочацца растанні

І рэй сяброў штогод радзее,

Ёсць у мяне выратаванне-

Мая надзея.

Яна, як сонейка ў сінечы

Ці ў лузе ваблівая краска,

Падорыць новыя сустрэчы,

Сагрэе ласкай.

Няхай жа сонейка ў нябёсах

Штодня нас промнямі вітае

І нашы мары, нашы лёсы

Пераплятае,

Пераплятае,

Пераплятае…

Паважаныя сябры!

Наша Мядзельшчына багатая на таленавітых людзей!

Адным з такіх з’яўляецца Мікола Віктаравіч Шабовіч – вядомы ў Беларусі паэт-лірык, паэт-сатырык, дацэнт кафедры беларускага мовазнаўства Беларускага педагагічнага ўніверсітэта імя Максіма Танка, кандыдат філалагічных навук, член Саюза пісьменнікаў Беларусі.

Тыя, хто ведаў Міколу Віктаравіча, распавядалі пра яго імкненне да хараства і гармоніі, якое жыло ў ім з юнацкіх гадоў. Так, будучы школьнікам, аднойчы ён, поўны ўзнёслага захаплення, расказваў аднакласнікам, як прыгожа сонечныя промні адлюстроўваюцца ў замёрзлай лужыне і на скептычныя недаверлівыя выказванні суразмоўцаў з запалам парыраваў: “Як скончацца заняткі, пойдзем, я пакажу вам гэтае сонца!” Напэўна, такая здольнасць заўважаць прыгожае ў простых паўсядзённых рэчах, бачыць самае лепшае ў людзях і была той сілай, што натхняла на вершы, дапамагала ствараць яркія запамінальныя вобразы.

Мы спадзяёмся, што пазнаёміўшыся з творчасцю Міколы Шабовіча, вы дакранецеся да прыгожага света пачуццяў, прыроды, жыцця…