Асаблівае месца ў жыцці паэта займала сям’я: жонка Любоў Андрэеўна і дзеці – сын Максім і дачушкі Ірына і Вера. Любоў Андрэеўна Асаевіч нарадзілася ў 1912 годзе і была родам з в. Новікі, якая знаходзілася недалёка ад хутара, дзе паявіўся на свет і паэт. Бацькі дзяўчынкі яшчэ раней пераехалі ў Вільню – тагачасны цэнтр грамадска-палітычнага і культурнага жыцця Заходняй Беларусі. Максім Танк здымаў у іх пакойчык падчас навучання ў гімназіі. Магчыма, з таго часу і з’явілася ў яго светлае пачуццё да дзяўчыны:

Я помню крылы вашых рук,
Сукенку з воблакаў лятучых
І басаножак гулкі стук
На лесвічнай бетоннай кручы,
Свой страх, калі прынёс букет:
Хаця б ніхто не мог дазнацца,
Што закахаўся ваш сусед…

  Калі польскія ўлады кінулі Яўгена Іванавіча за краты ў Лукішкі, Любоў Андрэеўна аказалася адной з тых, хто не адвярнуўся ад паэта. Яна прыносіла перадачкі, а яе лісты сагравалі сэрца ў халодных сценах камеры.

Дзе б ні жыў паэт – у Вільні, Вілейцы ці Беластоку – яго падтрымлівала дарагая Лю (так называў сваю каханую Максім Танк). Дасылала любімыя кнігі, была яго галоўным крытыкам: “Учора прыйшла паштоўка ад Лю. Піша, што ёй спадабаліся мае апошнія вершы (“Калі хочаш…”, “Зноў загарэліся сосны”, “Марозны, белы вецер…” і інш.).

  Знаходзячыся ў разлуцы, Яўген Іванавіч нецярпліва чакаў магчымасці спаткацца з ёю: “Чакаю прыезду Лю. Зараз няма ў мяне нікога з блізкіх, з кім мог бы падзяліцца сваімі думкамі. Нават, у турме, у адзіночцы, я знаў, што за сценамі – мае сябры, з якімі магу перастуквацца. Здаецца, яшчэ ніколі такіх беспрасветных і глухіх дзён не было” (Вільня, 1938 г.).

Пажаніліся яны ў 1940 годзе ў Вілейцы. Любоў Андрэеўна была адукаванай жанчынай, валодала беларускай, рускай і польскай мовамі. Яна добра разумела паэзію і была першым слухачом творчасці Танка, яго першым крытыкам і цэнзарам.

   Маладая сям’я перажыла і цяжкія гады вайны. Яўген Іванавіч з жонкай эвакуіраваліся на ўсход, а бацькі аказаліся пад нямецкай акупацыяй. Уладкаваўшы жонку з малым сынам Максімам (1941 года нараджэння), паэт вярнуўся на захад, дзе працаваў франтавым карэспандэнтам. У 1945 годзе  1 чэрвеня нарадзіліся ў пары дачушкі-блізняткі, Вера і Іра.